ประสบการณ์

ต้นโพธิ์ใหญ่ที่เนินเขาถัดไป เป็นเป้าหมายของเราที่จะมาถึงอีกไม่นาน จะเรียกว่าวัดก็ไม่ใช่ เทวาลัยก็ไม่เชิง เพราะเป็นแค่อาคารหลังเล็กๆแต่ก็ดูเก่ามากๆ ฮารี่บอกว่าชาวบ้านละแวกนี้นับถือและเชื่อว่าศักดิ์สิทธิ์กันมาก อายุเกือบร้อยปี ชาวบ้านข้างเคียงเดินออกมาสนทนากับฮารี่ เห็นว่าจะมีคนผลัดเปลี่ยนกันมาดูแล ทำความสะอาดอยู่เรื่อยๆ จากอายุที่สร้างมานานมาก จึงเห็นมีรอยร้าวจากแผ่นดินไหวชัดเจน ต้นโพธิ์สูงใหญ่เหน.. ดูเพิ่ม

ไม่นานกิจกรรมยามบ่ายของโรงเรียนก็เริ่มขึ้นกลางแดดจ้า วันนี้เค้าเล่นเปตองกัน น่ารักดี กลับไปเชคน้องศิลปินในห้องสเก็ตภาพหน่อยดีกว่า ไม่รู้ว่าจะโดนเด็กเนปาลีกินไปรึยัง ก็ยังคงมองไม่เห็นอยู่ดี ซ้ำฝูงเด็กยังเพิ่มจำนวนขึ้นอีก เลยตะโกนถามไปว่า โอเคมั๊ยครับ เสียงตอบกลับมา โอเคครับ เลยมั่นใจว่ายังมีชีวิตอยู่ดี เขย่งยกกล้องถ่ายรูปถ่ายไปหลายใบ ภาพออกมาเป็นไง...เดี๋ยวรู้ เป็นภาพที่จะจดจำไว้ภาพหนึ่งเลยทีเดียว.. ดูเพิ่ม

เหมือนเมื่อวานแป๊ะ ต่างกันตรงที่มีพ่อวัย 72 เดินพริ้ว ไม่มีท่าทางเหนื่อยซักนิดนำหน้า เด็กหนุ่มวัย 24-25 สัญชาติไทยอึ้งแล้วอึ้งอีกไปหลายรอบ และไม่มีเป้ใบยักษ์อยู่ที่หลังพวกเรา ดีนิดนึง ที่วันนี้พอมีทางถนนลูกรังให้เดินสลับกับทางลัดลุยป่าบ้าง จึงไม่ต้องปีนป่ายกันมากนัก ระหว่างทางเห็นบ้านชาวบ้านสลับกันห่างๆ ผู้คน เด็ก วัว แพะ เดินสวนทางกับเราบ้างเป็นระยะ พวกเราพยายามซ่อนความเหนื่อยล้า ที่สะสมมาทุกวัน.. ดูเพิ่ม

ตอนนี้ไม่มีความเหนื่อยหลงเหลืออยู่แล้ว แต่ความเมื่อยล้าของกล้ามเนื้อนั้น คงต้องใช้เวลาฟื้นตัวอีกเป็นวัน เป็นครั้งแรกที่ได้รวมตัวกันทั้งครอบครัวไทยและครอบครัวเนปาลี ฮารี่พูดซ้ำหลายสิบครั้งว่าพ่อแม่ดีใจมากๆ พวกเราก็เช่นกัน ไม่บอกก็รับรู้ได้ชัดเจน ทั้งสองท่านยิ้มไม่หุบ จะเอาอะไร ขอให้บอกรีบสรรหามาให้ตลอด คืนนี้โชคดีที่มีไฟฟ้า พวกเราเลยไม่ต้องพึ่งไฟฉายมากนัก จึงได้จัดข้าวของ จัดบริเวณในการนอนและวางกร.. ดูเพิ่ม

ของเล่นใหม่ของพวกเราคือแพะสองตัวสีน้ำตาลและสีดำ ขนขวายกันไปหาหญ้ามาป้อนอย่างลืมเหนื่อยสนิท คงเป็นครั้งแรกของทุกคน ที่ได้ใกล้ชิดลูบหัว ลูบขนจับเขาตัวเป็นๆ อย่างใกล้ชิด น้องๆ ลุ่มหลงกับเจ้าสองตัวนี้มาก ถ้าหายไปหาตัวไม่เจอละก็...เป็นอันรู้กันว่า จะเจอตัวได้แน่นอนที่เจ้าแพะสองตัวนี้ ว่างเมื่อไหร่เป็นต้องลงไปหาหญ้าสดเอามาป้อนได้ทั้งวัน เห็นลูบหัวลูบเขาเปรยๆตลอดว่า “น่ารัก...น่ารัก...เห็นมันกินหญ.. ดูเพิ่ม

อาคารบ้านหลังใหญ่สวยมากด้วยสถาปัตยกรรมแบบเนปาลดั้งเดิม แต่ตอนนี้เป็นที่อยู่ของแพะสองตัว สัตว์เลี้ยงประจำบ้านเนื่องจากเสียหายมีแต่รอยร้าวกระจายอยู่ทั่วไป จึงไม่แข็งแรงปลอดภัยพอที่จะเข้าพักอาศัย รวมถึงอาคารหลังเล็กที่มีสองห้องอีกหลังหนึ่งอีกเช่นกัน ที่ชั้นล่างกลายเป็นที่อยู่ของควายหนึ่งตัว ต้องปลูกกระต๊อบชั่วคราวเพื่ออาศัยอยู่สองหลัง ยังไม่ทันจะวางเป้ลงจากหลัง ก็เหลือบไปเห็นต้นฝรั่งลูกเล็กหลายต้นอย.. ดูเพิ่ม

พวกเราหยุดที่โรงเรียนอนุบาลขนาดเล็กเป็นแห่งแรกชื่อ Sheer Bal Devi Primary School และน่าจะเป็นโรงเรียนเตรียมอนุบาลด้วย สภาพโรงเรียนเป็นแค่ตึกเก่าๆ ทรุดโทรมมากขนาดเล็ก มีห้องเพียงแค่สองห้อง ส่วนอีกสองห้องด้านข้างได้รับความเสียหายปิดไว้รอการซ่อมแซม ห้องเด็กเล็กมีแค่ผืนผ้ายางเก่าๆ ปูพื้นที่ใช้ทั้งนั่งเรียนและนอน ส่วนห้องเด็กโตนั้นต้องแบ่งนั่งเรียนรวมกันสองชั้นโดยหันหลังให้กัน ทั้งครูและเด็กนักเรียนตื.. ดูเพิ่ม

แวะทักทายบ้านญาติของฮารี่พร้อมกับชาหอมๆ ที่เจ้าบ้านตั้งใจชงให้ ตื่นเต้นกับกระต่ายสีขาวตัวใหญ่ สัตว์เลี้ยงของบ้านนี้กระโดดไปมา พักใหญ่เราก็เคลื่อนขบวนกันต่อ แข่งกับแสงแดดที่ร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ วิวรอบข้างเริ่มเปลี่ยนเป็นทุ่งนาลดหลั่นกันเป็นชั้นๆสวยจัง อากาศดี หอมกลิ่นข้าวโชย ผ่านลำธารเล็กๆน้ำเย็นใส...ถึงแม้จะเหนื่อยล้า แต่ดูทุกคนรื่นรมย์กับบรรยากาศรอบข้างยามนี้มาก เป็นความรู้สึกที่แตกต่างจากเมืองหลว.. ดูเพิ่ม

รุ่งขึ้นเราปฏิบัติการมุ่นมั่น ต้องเดินทางไป Nalang ให้ได้...เป็นไงเป็นกัน..โดยการตื่นเช้าสุดในชีวิต เพื่อมาจัดการตัวเองให้เสร็จสรรพ รวมถึงอาหารเช้าที่พ่อครัวเพื่อนรักคนเดิม ตื่นเช้ากว่ามาเตรียมให้เช่นเคย ดูเหมือนทุกคนจะเข้าใจถึงปฏิบัติการนี้อย่างดีโดยไม่ต้องนัดแนะกันอีกรอบ จึงทำเวลากันได้ดีมากทีเดียว อันที่จริงก็เป็นข้อดีอย่างมหันต์อยู่ข้อหนึ่งก็คือ ได้ลดน้ำหนักกระเป๋า นำของที่ไม่จำเป็นออก จะได้ก.. ดูเพิ่ม

เสร็จสิ้นจากมาม่า เลยแจ้งให้ฮารี่ทราบถึงแผนการที่เราเพิ่งเปลี่ยน ปฏิทินแผนงานถูกกางขึ้นอีกครั้งเพื่อแก้ไข แน่นอน…ที่เราต้องขอความช่วยเหลือจากฮารี่ ในการหาตั๋วรถไปโพคารา เห็นโทรหาไปหลายเบอร์ด้วยสีหน้าไม่ค่อยดี ผ่านไปสองเบอร์...”No ticket, no fuel. Ok. I will try other agents.”....."Again, no ticket..." ฮารี่พยายามโทรอีกหลายเบอร์ หลังจากวางสาย ทีละสายแล้วก็เงยหน้าขึ้นมาบอกว่าไม่ม.. ดูเพิ่ม

ทางเดินกลับบ้านวันนี้ดูยากและเศร้ากว่าทุกวัน พาลทำให้บรรยากาศ สภาพร่างกายและจิตใจดูแย่ไปหมด ไฟข้างทางไม่มีเหมือนทุกวัน แต่วันนี้ดูมันมืดทะมึนกว่าเคย บทสนทนาในกลุ่มที่ไม่ค่อยมี เงียบๆ เหงาๆ อย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้น เหนื่อยมากๆ อดทนจนมาถึงบ้าน...นั่งเหนื่อยหอบที่หน้าระเบียงบ้านเหมือนเคย สิ่งที่ดีที่สุดในตอนนี้คือน้ำโค้กที่กลายเป็นเครื่องดื่มประจำ...”Today is not so good day…” เป็นป.. ดูเพิ่ม

เราตื่นแต่เช้ากันพอควรเตรียมตัวเพื่อออกเดินทาง ทั้งเก็บกระเป๋า ทำความสะอาดห้อง จัดการกับอาหารเช้าและธุระส่วนตัว ขนกระเป๋าใบยักษ์ทั้งหมดมาที่ระเบียงหน้าห้อง เราทั้งสี่บ่นเป็นเสียงเดียวกันว่า ทำไมรู้สึกว่ากระเป๋ามันหนักขึ้น?! ภรรยาฮารี่และนานีเดินเข้าออกห้องไปมาแข่งกับพวกเรา เพราะเตรียมตัวพาเด็กๆกลับบ้านแม่ที่ชานเมืองเช่นกัน ปล่อยให้ฮารี่นำทีมพวกเราเข้าหมู่บ้าน.... แล้วทุกคนก็มารวมตัวกันที่ระเบียงท.. ดูเพิ่ม

หากเป็นไปตามแผนแล้ว วันนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่พวกเราจะใช้ชีวิตแสนสะดวกสบายอยู่ที่บ้านฮารี่แห่งนี้ ไทยบาบูเลยวางแผนกันไว้ว่าจะวาดรูปให้เป็นของขวัญแทนคำขอบคุณ และยังอยากจะวาดมุมประทับใจอีกหลายมุมที่ Balaju นี้ ยังไม่พอ คืนนี้พวกเราจะประกาศศักดาความเป็นไทย ด้วยแกงเขียวหวานและผัดผักน้ำมันหอยกับน้ำพริกปลาร้า! โปรแกรมเยอะเหลือเกิน...แต่ตอนนี้บ่ายสามกว่าๆแล้ว ยังไม่มีใครตื่นเลย... เป็นหน้าที่เราละ &ldquo.. ดูเพิ่ม

ฮารี่ขอตัวขี่มอไซด์ออกไปรับภรรยาและลูกๆ มาเจอพวกเรา ทุกคนตื่นเต้นกันใหญ่ ฮารี่มีลูกสาวคนโตสามขวบกว่าๆ น่ารักมากๆ ตากลมโต ท่าทางแก่นหน้าดู ติดพ่อแทบจะไม่ยอมให้ห่างตัว แต่ดูจะแอบกลัวๆ พี่ๆ ทั้งสามอยู่ไม่น้อย ทั้งๆที่พี่ๆพยายามสร้างความคุ้นเคยเรียก “นานี” (แปลว่าเด็กผู้หญิงเล็กๆ) อยู่ตลอด ส่วนลูกชายคนเล็กเพิ่งลืมตามองโลกได้เพียง 45 วัน ดูยังไม่ค่อยออกเท่าไหร่เพราะยังเล็กอยู่มาก แต่ที่แตก.. ดูเพิ่ม

เข้าสู่โหมดส่วนตัวอีกแป๊บนึง แอบเดินไปมุมประจำที่ต้องมาทุกครั้ง แสงตอนเย็นสวยมาก ยกกล้องขึ้นถ่ายรูปหลายสิบภาพ มุมนี้ก็สวย มุมนั้นก็สวย มุมโน้นก็สวย...หรือจริงๆแล้วเป็นเพราะคิดถึงที่นี่มาก เป็นภาพที่ปรากฏอยู่ในหัวตลอดมาหลายวันหลายเดือน นับจากการมาเยือนครั้งที่แล้ว เลยทำให้ภาพตรงหน้าดูสวยสดไปหมด แสงยามเย็นสวยๆอย่างนี้ คงไม่มีอะไรดีไปกว่าการถ่ายรูปเป็นที่ระลึกกันทั้งสามท่าน ตั้งแต่เดี่ยวๆ หล่อๆ ติสๆ.. ดูเพิ่ม

พอออกมาจากปศุปตินาถสีหน้าอินๆของทุกคนก็เริ่มดีขึ้น โชคดีที่ต้องขึ้นรถเมล์อีกเพียงสายเดียวไปถึง “สวยมภูวนาทถ” เป็นที่สุดท้ายของวันนี้ ดูจากแผนที่แล้ว เดาออกว่าต้องนั่งรถนานพอควรเพราะอยู่คนละมุมเมืองเลย ช่วงแรกพวกเราต้องยืนเหมือนพี่น้องเนปาลีทั่วไป สักพักทุกคนก็ได้ที่นั่งสบายกันหน่อย น้องศิลปินคนนึง...นอกจากจะมีพรสวรรค์สุดๆเรื่องงานวาดรูปเขียนรูปได้อย่างที่ทุกคนทราบกันดีแล้ว ยังมีพรสวรร.. ดูเพิ่ม

ความรักของคุณ หรือของเรา จืดจางลงตั้งแต่ตอนไหน? นี่เป็นการฉุกคิดขึ้นมาอย่างกระทันหัน ระหว่างที่กำลังใช้ชีวิตในยามเช้าตามปกติ ขณะกำลังนั่งอ่านบทความแบบทดสอบรักก่อนทานมื้อเช้า ความคิดที่แวบขึ้นมาในหัว ทำให้คิดได้ว่า เราใช้ชีวิตในแต่ละวัน โดยที่หัวใจกำลังมีรักที่จืดจางลงกับคนในบ้านไปแล้วมากแค่ไหน ทุกครั้งที่เรามองหน้ากัน เราหยุดมองตาหรือยิ้มให้กันน้อยลงตั้งแต่ตอนไหน เราหยุดการกระทำที่แสดงออกถึงความร.. ดูเพิ่ม

รอรถเมล์อยู่พักใหญ่ ฮารี่เข้าไปถามกระเป๋ารถเมล์อยู่หลายคัน ไม่มีทีท่าว่าจะมีคันไหนที่สามารถโดยสารไปได้ มองหน้ากันไปมาเป็นที่เข้าใจร่วมกันว่า “เดิน”...ทุกคนรู้สึกเหมือนกันว่าเริ่มหิว เลยหยุดพักที่ห้างสรรพสินค้าท่าทางทันสมัยแห่งหนึ่ง ผลัดกันเข้าไปซื้อขนมปัง ไวไว และเครื่องดื่ม พวกเรานั่งพักเพื่อกินของกินง่ายๆ หลายอย่างที่เพิ่งซื้อที่นี่ ไม่มีใครเอ่ยปากแต่พอเดากันออกว่าพวกเราต้องเดินไปปศ.. ดูเพิ่ม

หลังจากภัยแผ่นดินไหวได้เห็นภาพข่าวก็เศร้าใจสุดๆที่ยอดเจดีย์พังเสียหาย...แต่มาวันนี้ก็ดีใจอยู่ลึกๆที่ได้มาอีกครั้ง...ลงจากรถเมล์ปุ๊บก็เดินตรงไปยังประตูทางเข้า เลี้ยวขวาเข้าประตูอย่างคุ้นชิน.....................................!! สิ่งที่ต่างจากภาพข่าวเจดีย์เสียหายกับภาพที่เห็นตรงหน้าตอนนี้คือความรู้สึกจุกขึ้นมาจากในทรวงอก หูอื้อเกือบนาที เจ็บแปลบลึกๆที่หัวใจ ไม่มีดวงตาแห่งธรรมคู่เปี่ยมพลังคู่นั้นแล.. ดูเพิ่ม