แผ่นดินไหวเนปาล

เราจัดการมื้อเช้าตอนสายๆ ฮารี่แจ้งแผนการว่าเราต้องไปต่อรถที่เมือง Dhadling หากโชคดี อาจได้รถกลับกาฐมาณฑุบ่ายนี้เลย หรือถ้าไม่ได้ก็ต้องค้างที่เมืองนี้คืนนึง ขออย่าให้เป็นอย่างนั้นเลย เพราะนั่นหมายถึงว่าเราจะเสียเวลาไปอีกสองวัน พ่อจะเดินลงไปส่งถึงโรงเรียนอนุบาลด้วย เพราะเราต้องเอาสื่อที่วาดเมื่อวาน ไปให้และจะมอบเงินช่วยเหลือก้อนสุดท้ายที่เหลือทั้งหมดให้ด้วย ก่อนออกเดินทางแม่มาเจิมติกะให้ทุกคน เชื่อ.. ดูเพิ่ม

และค่ำคืนสุดท้ายที่น่าประทับใจ ไม่น้อยกว่าเมื่อเย็นก็เริ่มขึ้น ด้วยการต้องก่อกองไฟอีกกองนอกห้องครัว เพื่อใช้เผาองค์พระพิฆเนศทั้งสาม ของน้องช่างปั้นแตกหักบางส่วนน่าเสียดาย ไม่รู้ว่าจะเสียหายเพิ่มขึ้นสักแค่ไหนหลังเผา น้องช่างก่อไฟโชว์ทักษะเดิมได้อย่างคล่องแคล่ว และใช้ได้ดีทีเดียว ความร้อนน่าจะได้ที่แล้ว จึงวางตัวงานองค์พระพิฆเนศทั้งสามลงไป จากนี้ไป ก็ต้องเพิ่มความร้อนเลี้ยงไฟไปเรื่อยๆ เพื่อให้อุณหภ.. ดูเพิ่ม

บ่ายคล้อยแล้ว ยังไม่มีบาบูคนไหนขยับเลย เห็นแม่นั่งอยูใต้ถุนบ้านหลังใหญ่ มือก็แกะถั่วฝักยาวเอาแต่เมล็ด ผ้าแห้งสนิทดีแล้ว เลยเก็บมาแกะเอาหญ้าเจ้าชู้ที่ติดตามขากางเกงออก เข้าไปนั่งกับแม่ แม่วางมือจากถั่วมาช่วยแกะหญ้าเจ้าชู้ออก คุยกันสัพเพเหระด้วยภาษากายและภาษาตา สลับกับรอยยิ้มหวานส่งให้กัน พ่อรดน้ำแปลงผักอยู่ข้างๆ เป็นวิถีชีวิตที่เรียบง่ายและสวยงามมากสำหรับเรา...เริ่มมีความเคลื่อนไหวเนื่องจากน้องหิว.. ดูเพิ่ม

แล้วคุณหมอฝึกหัดอย่างเรา ก็ทำหน้าที่แปลให้ฮารี่ฟังโดยละเอียด ว่ายาแต่ละตัวมีคุณสมบัติ และกินอย่างไร เมื่อไหร่ ฮารี่บรรจงเขียนเป็นภาษาเนปาลีไว้หน้าซอง พ่อกับแม่มานั่งดูด้วยความสนใจและดีใจมาก พ่อจะเอายาไปไว้ที่ผู้นำชุมชนส่วนหนึ่ง และเก็บไว้แจกจ่ายให้กับบ้านเรือนละแวกนี้ส่วนหนึ่ง เสร็จจากคลินิกเฉพาะกิจแล้ว ก็เป็นกิจกรรมปั้นองค์พระพิฆเนศ เพราะน้องเปรยๆ ว่าดินที่นี่ดีมาก เหมาะแก่การปั้นเซรามิคทำข้าวขอ.. ดูเพิ่ม

รู้สึกตัวเพราะอยากเข้าห้องน้ำ ลืมตา โผล่ศรีษะออกมาจากถุงนอน อ่าว! เช้าแล้วเหรอ หนอนถุงนอนอ้วนเต่งสามตัวนอนนิ่งไม่ขยับ เช้านี้วิวไม่สวยเท่าเมื่อวาน ดีใจจังเมื่อวานตื่นมาเก็บภาพไว้แล้ว แม่ฮารี่กำลังอาบน้ำ! ไม่มีอาการหนาวเย็นให้เห็น นมัสเตตอนเช้า พร้อมนั่งกางลานแปรงฟันล้างหน้าด้วยน้ำเย็นจากหิมาลัย พร้อมดื่มไปหลายอึก แม่ยกชามาให้สี่แก้ว ไม่รู้ว่าอีกสามแก้วจะถูกดื่มเมื่อไหร่ เพราะตอนนี้ยังไม่มีใครขยับ.. ดูเพิ่ม

เย็นและค่ำคืนที่สองนี่ ไม่ค่อยมีอะไรต่างกับเมื่อวานวันแรก แต่ก็คุ้นเคยกับทิศทางสถานที่ บรรยากาศ สัตว์เลี้ยง และเจ้าของบ้านแสนใจดีมากขึ้น เย็นนี้จึงเป็นวันอาบน้ำแห่งชาติ ทุกคนใช้เวลาเต็มที่ในห้องน้ำเพิงสังกะสีเล็กๆ แต่ไม่ใช่ปัญหาของพวกเราเลย น้ำท่าที่นี่ไหลตลอดมีให้ใช้กันเต็มที่ ไหลมาจากหิมาลัยโน่นเลย เย็นชื่นใจ ทั้งใช้ดื่มกิน ทั้งคนและสัตว์ อาบน้ำทำความสะอาด ตลอดจนรดแปลงผักรอบบ้าน ไม่ค่อยมีใครสนใ.. ดูเพิ่ม

ต้นโพธิ์ใหญ่ที่เนินเขาถัดไป เป็นเป้าหมายของเราที่จะมาถึงอีกไม่นาน จะเรียกว่าวัดก็ไม่ใช่ เทวาลัยก็ไม่เชิง เพราะเป็นแค่อาคารหลังเล็กๆแต่ก็ดูเก่ามากๆ ฮารี่บอกว่าชาวบ้านละแวกนี้นับถือและเชื่อว่าศักดิ์สิทธิ์กันมาก อายุเกือบร้อยปี ชาวบ้านข้างเคียงเดินออกมาสนทนากับฮารี่ เห็นว่าจะมีคนผลัดเปลี่ยนกันมาดูแล ทำความสะอาดอยู่เรื่อยๆ จากอายุที่สร้างมานานมาก จึงเห็นมีรอยร้าวจากแผ่นดินไหวชัดเจน ต้นโพธิ์สูงใหญ่เหน.. ดูเพิ่ม

ไม่นานกิจกรรมยามบ่ายของโรงเรียนก็เริ่มขึ้นกลางแดดจ้า วันนี้เค้าเล่นเปตองกัน น่ารักดี กลับไปเชคน้องศิลปินในห้องสเก็ตภาพหน่อยดีกว่า ไม่รู้ว่าจะโดนเด็กเนปาลีกินไปรึยัง ก็ยังคงมองไม่เห็นอยู่ดี ซ้ำฝูงเด็กยังเพิ่มจำนวนขึ้นอีก เลยตะโกนถามไปว่า โอเคมั๊ยครับ เสียงตอบกลับมา โอเคครับ เลยมั่นใจว่ายังมีชีวิตอยู่ดี เขย่งยกกล้องถ่ายรูปถ่ายไปหลายใบ ภาพออกมาเป็นไง...เดี๋ยวรู้ เป็นภาพที่จะจดจำไว้ภาพหนึ่งเลยทีเดียว.. ดูเพิ่ม

เหมือนเมื่อวานแป๊ะ ต่างกันตรงที่มีพ่อวัย 72 เดินพริ้ว ไม่มีท่าทางเหนื่อยซักนิดนำหน้า เด็กหนุ่มวัย 24-25 สัญชาติไทยอึ้งแล้วอึ้งอีกไปหลายรอบ และไม่มีเป้ใบยักษ์อยู่ที่หลังพวกเรา ดีนิดนึง ที่วันนี้พอมีทางถนนลูกรังให้เดินสลับกับทางลัดลุยป่าบ้าง จึงไม่ต้องปีนป่ายกันมากนัก ระหว่างทางเห็นบ้านชาวบ้านสลับกันห่างๆ ผู้คน เด็ก วัว แพะ เดินสวนทางกับเราบ้างเป็นระยะ พวกเราพยายามซ่อนความเหนื่อยล้า ที่สะสมมาทุกวัน.. ดูเพิ่ม

ตอนนี้ไม่มีความเหนื่อยหลงเหลืออยู่แล้ว แต่ความเมื่อยล้าของกล้ามเนื้อนั้น คงต้องใช้เวลาฟื้นตัวอีกเป็นวัน เป็นครั้งแรกที่ได้รวมตัวกันทั้งครอบครัวไทยและครอบครัวเนปาลี ฮารี่พูดซ้ำหลายสิบครั้งว่าพ่อแม่ดีใจมากๆ พวกเราก็เช่นกัน ไม่บอกก็รับรู้ได้ชัดเจน ทั้งสองท่านยิ้มไม่หุบ จะเอาอะไร ขอให้บอกรีบสรรหามาให้ตลอด คืนนี้โชคดีที่มีไฟฟ้า พวกเราเลยไม่ต้องพึ่งไฟฉายมากนัก จึงได้จัดข้าวของ จัดบริเวณในการนอนและวางกร.. ดูเพิ่ม

ของเล่นใหม่ของพวกเราคือแพะสองตัวสีน้ำตาลและสีดำ ขนขวายกันไปหาหญ้ามาป้อนอย่างลืมเหนื่อยสนิท คงเป็นครั้งแรกของทุกคน ที่ได้ใกล้ชิดลูบหัว ลูบขนจับเขาตัวเป็นๆ อย่างใกล้ชิด น้องๆ ลุ่มหลงกับเจ้าสองตัวนี้มาก ถ้าหายไปหาตัวไม่เจอละก็...เป็นอันรู้กันว่า จะเจอตัวได้แน่นอนที่เจ้าแพะสองตัวนี้ ว่างเมื่อไหร่เป็นต้องลงไปหาหญ้าสดเอามาป้อนได้ทั้งวัน เห็นลูบหัวลูบเขาเปรยๆตลอดว่า “น่ารัก...น่ารัก...เห็นมันกินหญ.. ดูเพิ่ม

อาคารบ้านหลังใหญ่สวยมากด้วยสถาปัตยกรรมแบบเนปาลดั้งเดิม แต่ตอนนี้เป็นที่อยู่ของแพะสองตัว สัตว์เลี้ยงประจำบ้านเนื่องจากเสียหายมีแต่รอยร้าวกระจายอยู่ทั่วไป จึงไม่แข็งแรงปลอดภัยพอที่จะเข้าพักอาศัย รวมถึงอาคารหลังเล็กที่มีสองห้องอีกหลังหนึ่งอีกเช่นกัน ที่ชั้นล่างกลายเป็นที่อยู่ของควายหนึ่งตัว ต้องปลูกกระต๊อบชั่วคราวเพื่ออาศัยอยู่สองหลัง ยังไม่ทันจะวางเป้ลงจากหลัง ก็เหลือบไปเห็นต้นฝรั่งลูกเล็กหลายต้นอย.. ดูเพิ่ม

พวกเราหยุดที่โรงเรียนอนุบาลขนาดเล็กเป็นแห่งแรกชื่อ Sheer Bal Devi Primary School และน่าจะเป็นโรงเรียนเตรียมอนุบาลด้วย สภาพโรงเรียนเป็นแค่ตึกเก่าๆ ทรุดโทรมมากขนาดเล็ก มีห้องเพียงแค่สองห้อง ส่วนอีกสองห้องด้านข้างได้รับความเสียหายปิดไว้รอการซ่อมแซม ห้องเด็กเล็กมีแค่ผืนผ้ายางเก่าๆ ปูพื้นที่ใช้ทั้งนั่งเรียนและนอน ส่วนห้องเด็กโตนั้นต้องแบ่งนั่งเรียนรวมกันสองชั้นโดยหันหลังให้กัน ทั้งครูและเด็กนักเรียนตื.. ดูเพิ่ม

แวะทักทายบ้านญาติของฮารี่พร้อมกับชาหอมๆ ที่เจ้าบ้านตั้งใจชงให้ ตื่นเต้นกับกระต่ายสีขาวตัวใหญ่ สัตว์เลี้ยงของบ้านนี้กระโดดไปมา พักใหญ่เราก็เคลื่อนขบวนกันต่อ แข่งกับแสงแดดที่ร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ วิวรอบข้างเริ่มเปลี่ยนเป็นทุ่งนาลดหลั่นกันเป็นชั้นๆสวยจัง อากาศดี หอมกลิ่นข้าวโชย ผ่านลำธารเล็กๆน้ำเย็นใส...ถึงแม้จะเหนื่อยล้า แต่ดูทุกคนรื่นรมย์กับบรรยากาศรอบข้างยามนี้มาก เป็นความรู้สึกที่แตกต่างจากเมืองหลว.. ดูเพิ่ม

รุ่งขึ้นเราปฏิบัติการมุ่นมั่น ต้องเดินทางไป Nalang ให้ได้...เป็นไงเป็นกัน..โดยการตื่นเช้าสุดในชีวิต เพื่อมาจัดการตัวเองให้เสร็จสรรพ รวมถึงอาหารเช้าที่พ่อครัวเพื่อนรักคนเดิม ตื่นเช้ากว่ามาเตรียมให้เช่นเคย ดูเหมือนทุกคนจะเข้าใจถึงปฏิบัติการนี้อย่างดีโดยไม่ต้องนัดแนะกันอีกรอบ จึงทำเวลากันได้ดีมากทีเดียว อันที่จริงก็เป็นข้อดีอย่างมหันต์อยู่ข้อหนึ่งก็คือ ได้ลดน้ำหนักกระเป๋า นำของที่ไม่จำเป็นออก จะได้ก.. ดูเพิ่ม

เสร็จสิ้นจากมาม่า เลยแจ้งให้ฮารี่ทราบถึงแผนการที่เราเพิ่งเปลี่ยน ปฏิทินแผนงานถูกกางขึ้นอีกครั้งเพื่อแก้ไข แน่นอน…ที่เราต้องขอความช่วยเหลือจากฮารี่ ในการหาตั๋วรถไปโพคารา เห็นโทรหาไปหลายเบอร์ด้วยสีหน้าไม่ค่อยดี ผ่านไปสองเบอร์...”No ticket, no fuel. Ok. I will try other agents.”....."Again, no ticket..." ฮารี่พยายามโทรอีกหลายเบอร์ หลังจากวางสาย ทีละสายแล้วก็เงยหน้าขึ้นมาบอกว่าไม่ม.. ดูเพิ่ม

ทางเดินกลับบ้านวันนี้ดูยากและเศร้ากว่าทุกวัน พาลทำให้บรรยากาศ สภาพร่างกายและจิตใจดูแย่ไปหมด ไฟข้างทางไม่มีเหมือนทุกวัน แต่วันนี้ดูมันมืดทะมึนกว่าเคย บทสนทนาในกลุ่มที่ไม่ค่อยมี เงียบๆ เหงาๆ อย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้น เหนื่อยมากๆ อดทนจนมาถึงบ้าน...นั่งเหนื่อยหอบที่หน้าระเบียงบ้านเหมือนเคย สิ่งที่ดีที่สุดในตอนนี้คือน้ำโค้กที่กลายเป็นเครื่องดื่มประจำ...”Today is not so good day…” เป็นป.. ดูเพิ่ม

เราตื่นแต่เช้ากันพอควรเตรียมตัวเพื่อออกเดินทาง ทั้งเก็บกระเป๋า ทำความสะอาดห้อง จัดการกับอาหารเช้าและธุระส่วนตัว ขนกระเป๋าใบยักษ์ทั้งหมดมาที่ระเบียงหน้าห้อง เราทั้งสี่บ่นเป็นเสียงเดียวกันว่า ทำไมรู้สึกว่ากระเป๋ามันหนักขึ้น?! ภรรยาฮารี่และนานีเดินเข้าออกห้องไปมาแข่งกับพวกเรา เพราะเตรียมตัวพาเด็กๆกลับบ้านแม่ที่ชานเมืองเช่นกัน ปล่อยให้ฮารี่นำทีมพวกเราเข้าหมู่บ้าน.... แล้วทุกคนก็มารวมตัวกันที่ระเบียงท.. ดูเพิ่ม

หากเป็นไปตามแผนแล้ว วันนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่พวกเราจะใช้ชีวิตแสนสะดวกสบายอยู่ที่บ้านฮารี่แห่งนี้ ไทยบาบูเลยวางแผนกันไว้ว่าจะวาดรูปให้เป็นของขวัญแทนคำขอบคุณ และยังอยากจะวาดมุมประทับใจอีกหลายมุมที่ Balaju นี้ ยังไม่พอ คืนนี้พวกเราจะประกาศศักดาความเป็นไทย ด้วยแกงเขียวหวานและผัดผักน้ำมันหอยกับน้ำพริกปลาร้า! โปรแกรมเยอะเหลือเกิน...แต่ตอนนี้บ่ายสามกว่าๆแล้ว ยังไม่มีใครตื่นเลย... เป็นหน้าที่เราละ &ldquo.. ดูเพิ่ม

ฮารี่ขอตัวขี่มอไซด์ออกไปรับภรรยาและลูกๆ มาเจอพวกเรา ทุกคนตื่นเต้นกันใหญ่ ฮารี่มีลูกสาวคนโตสามขวบกว่าๆ น่ารักมากๆ ตากลมโต ท่าทางแก่นหน้าดู ติดพ่อแทบจะไม่ยอมให้ห่างตัว แต่ดูจะแอบกลัวๆ พี่ๆ ทั้งสามอยู่ไม่น้อย ทั้งๆที่พี่ๆพยายามสร้างความคุ้นเคยเรียก “นานี” (แปลว่าเด็กผู้หญิงเล็กๆ) อยู่ตลอด ส่วนลูกชายคนเล็กเพิ่งลืมตามองโลกได้เพียง 45 วัน ดูยังไม่ค่อยออกเท่าไหร่เพราะยังเล็กอยู่มาก แต่ที่แตก.. ดูเพิ่ม