หุบเขาแสงจันทร์

แวบแรกที่มองเห็น บูงอก็จำได้แม่น แต่หล่อนไม่มีเวลาแม้เพียงเสี้ยววินาทีที่จะเจรจาหรือเอ่ยคำขอโทษ สายตาของบูงอเมินหนี และหล่อนก็ตั้งต้นหนีและหนีอีกครั้ง เมื่อเห็นชายฉกรรจ์สองคนวิ่งไล่ใกล้เข้ามา บูงอตัดสินใจวิ่งหนีเลี้ยวไปทางซ้ายมือ อันเป็นทิศทางตรงกันข้ามกับตลาดสด ดุจเดือนจ้องมองท่าทางเร่งรีบของหญิงสาวชาวทะเลอย่างงงๆ ครั้นจะหันไปบอกแฟนหนุ่มที่ยืนอยู่ห่างออกไป แต่เมื่อหันไปมองเขาก็ยังยืนคุยโทรศัพท์อ.. ดูเพิ่ม

เสียงของหญิงสูงวัยเอะอะโวยวาย หล่อนละความสนใจจากตัวของนีลอเสียสิ้น สิ่งที่เกิดขึ้น ณ วินาทีนี้ เหมือนเป็นเรื่องใหญ่ หล่อนรีบตามสามีออกไปข้างนอก ขณะที่ไต๋กงเชาว์ตะโกนเรียกคนงานชายให้รีบไปตามจับเอาตัวผู้ที่แอบเข้ามาภายในบริเวณบ้านให้จงได้ แม้จะร่วงหล่นจากที่สูงไม่ทันตั้งตัว แต่ความชำนาญของบูงอก็ทำให้หล่อนรู้วิธีกระแทกตัวลงพื้นได้อย่างดี หญิงสาวรีบลุกขึ้น เมื่อมองเห็นชายฉกรรจ์สองคนจากเรือนหลังใหญ่ ก.. ดูเพิ่ม

บูงอที่แอบดูอยู่ เหลียวหน้ามองหลังเมื่อเห็นว่าไม่มีใคร.. หล่อนจึงออกจากที่หลบซ่อนหลังต้นไม้สูงตระหง่านที่อยู่ถัดจากประตูรั้วในระยะสายตา บูงอก้าวเท้าเดินมาถึงหน้าประตูรั้วสีขาวอย่างระแวดระวัง ความไม่รู้และความสงสัยในหลายสิ่งหลายอย่างที่มีต่อคนทั้งสาม ทำให้หล่อนกวาดตามองหาช่องทาง ที่จะทำให้หล่อนมองเห็นสิ่งต่างๆที่อยู่ภายในรอบขอบรั้วสีขาวนั้น และก็มีเพียงช่องประตูเล็กๆที่หล่อนพอจะสอดสายตามองเข้าไปดู.. ดูเพิ่ม

..แสงตะวันยามสายของเช้าวันถัดมา ทุกอย่างเป็นไปตามที่ฮารีและพี่ชายของมันคาดหวัง ขณะที่ในหมู่บ้านชาวมอแกนน้อยใหญ่กำลังวุ่นวายกับการต้อนรับคณะพัฒนาพื้นที่นำโดยท่านนายอำเภอน้ำนิ่งอยู่นั้น ร่างเล็กๆของสองหญิงสาววัยดรุณก็พากันลัดเลาะออกจากหมู่บ้านด้วยทีท่าระแวดระวัง มุ่งตรงไปทางชายหาดฝั่งเหนือ เรือก่าบางลำเล็กริมหาด ติดเครื่องยนต์รออยู่ก่อนแล้ว ร่างของปานะที่รอท่าอยู่ในเรือ เมื่อเห็นร่างไหวๆของสองเด็กส.. ดูเพิ่ม

ถ้อยคำของปานะลูกชายคนโต บ่งบอกถึงความขุ่นมัวในใจที่มีต่อชายหนุ่มผู้นำชนเผ่าคนนี้มากขึ้น เงินนายหน้าค่าหัวของการชักชวนคนในหมู่บ้านไปเป็นลูกเรือของไตก๋ง มันก็เป็นหลักหลายพัน พอจะเอาไปซื้อหาความสะดวกสบายบนฝั่งทางโน้นได้มากอยู่ และพอจะทำให้มันได้ทำตัวโก้ๆอวดสาวๆมอแกนทั่วเกาะแห่งนี้ พ่อใหญ่คาราจาครุ่นคิด ตามคำที่ลูกชายออกความเห็น “ยังไงเสีย กูคงต้องเอาความไปบอกไตก๋งเชาว์ ลำพังพวกเราเองคงทำอะไรมั.. ดูเพิ่ม

“กูจะขอดูพวกมันก่อน ว่าจะอย่างไรกันแน่” ซายอตอบคำสงสัยของพ่อเฒ่าสูงวัยอย่างนึกหาคำตอบจริงๆยังไม่เจอ เขาเองก็ไม่รู้ว่าทำไมความรู้สึกถึงยอมคนพวกนั้น หรืออาจเป็นเพราะอาการป่วยไข้ของแม่ของเขาที่ยังไม่ดีขึ้น การรักษาด้วยวิถีแบบชนเผ่าของพ่อเฒ่าปอซอ ไม่ได้ทำให้อาการของแม่กระเตื้องขึ้นสักน้อย เห็นจะดีขึ้นนิดๆก็จากยาเม็ดที่เขาขึ้นไปเอามาจากบนฝั่ง ด้วยความช่วยเหลือของคุณคุณดุจเดือนฃ ความหวังในก.. ดูเพิ่ม

ซายอไม่ชอบฮารีและครอบครัวของหล่อน นับแต่คนกลุ่มนี้ทำตัวเป็นนายหน้าหาชายหนุ่มในชนเผ่าไปทำงานเป็นลูกเรือของไต๋กงเชาว์ ด้วยข้อเสนอที่สวยงามคือเงินค่าจ้างที่สามารถซื้อหาความสบายอะไรก็ได้บนฝั่งทางโน้น “นับแต่นี้ไป กูห้ามพวก-ึงชักชวนคนในหมู่บ้านเราไปเป็นลูกเรือของไต๋กงเชาว์อีก” สายตาซายอจ้องมองฮารีอย่างจับจด.. ถ้อยคำของเขาคราวนี้ เป็นคำบังคับจริงจัง ปานะซึ่งอยู่ข้างๆฮารีน้องสาว ก้าวเท้าออกม.. ดูเพิ่ม

แล้วหากเป็นเช่นนั้นจริง หล่อนจะมีหน้ามีชีวิตอยู่ต่อไปได้อย่างไร หล่อนจะทนต่อความผิดหวังอันรุนแรงนั้นได้สักแค่ไหนหนอ แม้หล่อนจะถือกำเนิดมาอย่างมีเผ่าพันธุ์แตกต่างจากคนบนฝั่ง ไร้ค่า ไร้สิทธิ์ ไร้เสียงในโลกใบนี้ แต่ความเป็นตัวตนของหล่อนก็ยังมีอยู่ หล่อนมีเลือดเนื้อ มีชีวิต มีหัวใจเหมือนมนุษย์ทุกคนบนโลก หล่อนหวาดกลัวแม้จะถามใจตัวเอง หากทุกอย่างเป็นจริง หล่อนคิดอยู่ว่าลมหายใจของหล่อนอาจหยุดหายไปในบัดน.. ดูเพิ่ม

เสียงครื้นเครงดั่งงานเริงระรื่น ยังคงได้ยินแว่วๆ แม้บูงอจะปิดประตูเรือนลงแล้วก็ตาม แสงไฟจากตะเกียงที่สาดส่องภายในเรือน เห็นเพียงเงาวาบไหวของหล่อนเพียงลำพัง เพราะสองป้าหลานยังคงอยู่ที่หน้าหาด คงจะดึกอยู่หรอกกว่าที่สองคนนั้นจะกลับมา สำหรับบูงอ หล่อนไม่เคยมีความสุขใจที่จะเข้าร่วมงานพิธีนี้ได้เลยสักปี ทุกปีของค่ำคืนที่พระจันทร์ทอแสงสวย ห้วงเวลาที่เต็มไปด้วยเสียงรื่นเริงปรีดาของชาวบ้าน จิตใจของหล่อนกล.. ดูเพิ่ม

แสงแห่งอรุณทำให้ซายอรู้สึกตัวตื่น เมื่อยามฟ้าสว่างมาได้ชั่วครู่ใหญ่.. เหมือนพายุฝนจะจางหายไปแล้วจนสิ้นเมื่อตอนฟ้าจวนสว่าง เพราะ ณ เวลานี้ มีเพียงหยดน้ำเล็กๆ บางๆ เบาๆ ไหลลู่จากหลังคาสังกะสีปีกเดียว ตกกระทบพื้นหญ้าข้างล่างเป็นระยะ ซายอกวาดสายตาไปทั่วเพิงพัก นึกงุนงงอยู่เล็กน้อยเมื่อไม่พบชายฉกรรจ์ทั้งสามคนที่เขาพบเจอเมื่อคืน ..ชายหนุ่มลุกออกจากเพิงพักกวาดสายตาไปไกลจนถึงบริเวณหน้าหาดที่เขาจอดเรือก่า.. ดูเพิ่ม

ใต้เงาของต้นไม้สูงใหญ่บนพื้นดินเบื้องล่างเป็นที่ตั้งของเพิงพักชั่วคราว และภายใต้หลังคาสังกะสีปีกเดียวนั้น มีหลอดไฟส่องสว่างจากแรงขับส่งของเครื่องปั่นไฟ มีชายฉกรรจ์สามคนภายในเพิงพักกำลังจ้องมองการมาเยือนของยิปซีทะเลสองคนพี่น้อง เมื่อพากันก้าวเท้าเดินมาถึงเพิงพักตรงหน้า เสียงของหนึ่งในชายฉกรรจ์ก็ดังขึ้น “มาหาที่หลบพายุเหรอ เข้ามาสิ” เสียงเชื้อเชิญอย่างมีไมตรี ทำให้ทั้งซายอและละมอก้าวเข้.. ดูเพิ่ม

ท่ามกลางความมืดมิดแห่งท้องทะเล เสียงฟ้าร้องดังกัมปนาท สายฟ้าฟาดตรงกลางฟ้า เป็นแสงแวบวับน่าสะพรึงกลัว.. แล้วคลื่นทะเลนั้นเล่า เหมือนช่างจะรุนแรงกว่าหลายค่ำคืนที่ผ่านมา หลายระลอกคลื่นที่กระทบซัดด้านข้างของเรือก่าบาง ทำให้เรือลำนั้นโคลงเคลงเอียงไปมาอยู่หลายหน เหมือนฝนกำลังจะตก เหมือนพายุกำลังจะมา แต่เหมือนสองชีวิตที่อยู่ในเรือจะนิ่งเฉย เหมือนคือความคุ้นเคย เหมือนคือธรรมชาติแห่งวิถีชีวิต ของเหล่ายิปซ.. ดูเพิ่ม