ขี้เมี่ยง ชาแนล

ชาวภูแล่นช้าง อพยพมาจากเมืองเซโปน ฝั่งตะวันออกประเทศลาว ประมาณ พ.ศ.2324 อพยพครั้งแรกประมาณ 20 ครัวเรือน ตั้งบ้านเรือนอยู่ริมน้ำห้วยขามตอนใต้ ระหว่างบ้านโพนสวาง กับบ้านโนนศาลา ปัจจุบันนี้ให้ชื่อว่าบ้านท่าไค้ ท้าวบุตรโคตรผู้เป็นหัวหน้าบ้านท่าไค้ ได้ส่งชายฉกรรจ์จำนวนหนึ่ง ไปตั้งบ้านเรือนสำรอง ใกล้เชิงเขาภูแดนช้าง ด้านทิศตะวันตกของหมู่บ้าน ทำเป็นกระท่อมนา ภาษาท้องถิ่นนี้เรียกว่า เถียงนา ทำรวมกันเป็นห.. ดูเพิ่ม

เสาชิงช้า เป็นสถาปัตยกรรม ที่สร้างขึ้น เพื่อใช้ประกอบพิธีโล้ชิงช้า ในพระราชพิธีตรียัมพวาย ตรีปวาย ของ ศาสนาพราหมณ์-ฮินดู โดยทั่วไปหมายถึงเสาชิงช้า ที่ตั้งอยู่หน้าวัดสุทัศน์เทพวราราม และลานหน้า ศาลาว่าการกรุงเทพมหานคร (ลานคนเมือง) ใกล้กับ เทวสถานโบสถ์พราหมณ์ ในพื้นที่แขวงเสาชิงช้า และแขวงวัดราชบพิธ เขตพระนคร กรุงเทพมหานคร ซึ่งถือเป็นสัญลักษณ์อย่างหนึ่ง ของ กรุงเทพมหานคร แม้พิธีโล้ชิงช้าได้เลิกไปแล.. ดูเพิ่ม

“พระนางเหมชาลา พระทนทกุมาร” หรือ “เจ้าหญิงเหมชาลา เจ้าชายทันทกุมาร” บางครั้งนิยมออกนามว่า พระแม่เหมชาลา พระฑันทกุมาร ในภาษาไทย และ เหมมาลี ฑันทกุมาร สำหรับในภาษาสิงหล ภาษาทมิฬ และ ภาษาอังกฤษ princess hemamali prince dantha เป็นบุคคลที่ปรากฏในประวัติศาสตร์ศรีลังกา และในเรื่องเล่ามุขปาฐะท้องถิ่นทางภาคใต้ของประวัติศาสตร์ไทยในฐานะปูชนียบุคคลผู้อัญเชิญพระเขี้ยวแก้วมายังนครลงกา .. ดูเพิ่ม

พระตะบอง หรือ บัตฎ็อมบอง (เขมร: បាត់ដំបង แปลว่า "ตะบองหาย") เป็นจังหวัดหนึ่งของประเทศกัมพูชา อยู่ทางภาคตะวันตกของประเทศ มีเขตติดต่อกับจังหวัดสระแก้ว และจันทบุรี ประเทศไทย พื้นที่นี้อดีตเคยเป็นจังหวัดพระตะบอง ในมณฑลบูรพาของสยาม ชื่อของพระตะบองในภาษาเขมรคือ บัตฎ็อมบอง แปลว่ากระบองหาย มีที่มาจากนิทานพื้นบ้านว่าในรัชสมัย ของพระบาทสมเด็จสินธพอมรินทร์เป็นกษัตริย์ โหรได้ทำนายว่า เชื้อสายของราชวงศ์เก่า จ.. ดูเพิ่ม

คำว่าโส้ หรือ โซ่ หรือกระโซ่ เป็นคำที่เรียกชื่อชนกลุ่มหนึ่งที่อาศัยอยู่ในภาคอีสาน ชาวโส้จะมีลักษณะชาติพันธุ์ของมนุษย์ในกลุ่มมองโกลอยด์ ตระกูลออสโตร – เอเชียติก มอญ – เขมร เป็นกลุ่มเดียวกับพวกแสก และกะเลิงจากบันทึกกรมพระยาดำรงราชานุภาพเมื่อครั้งเสด็จตรวจราชการที่มณฑลอุดรและมณฑลอีสาน เมื่อปี พ.ศ. 2449 อธิบายว่ากระโซ่ คือพวกข่าผิวคล้ำกว่าชาวเมืองอื่น มีภาษาพูดของตนเอง อาศัยอยู่ในบริเวณมณ.. ดูเพิ่ม

พระเจ้าไชยเชษฐาธิราช เป็นกษัตริย์ล้านช้างที่สวรรคตอย่างลึกลับ หลักฐานจากพงศาวดารของล้านช้างไม่ปรากฏว่าพระองค์สิ้นพระชนม์เมื่อไหร่ หลักฐานจากศิลาจารึกที่ค้นพบในปัจจุบัน จารึกครั้งล่าสุดที่พระองค์โปรดเกล้าฯ ให้สร้างขึ้น คือ จารึกมหาธาตุเจ้าเชียงใหม่นาบอน ลงศักราช ๙๒๙ (พ.ศ. ๒๑๑๐)[1] แต่ปรากฏว่าศิลาจารึกวัดถ้ำสุวรรณคูหา ๒ ลงศักราช ๙๓๔ (พ.ศ. ๒๑๑๕) ได้ปรากฏพระนามของกษัตริย์ล้านช้างพระองค์ใหม่ คือ พระเจ.. ดูเพิ่ม

มอญ เป็นชนชาติเก่าแก่ ที่มีอารยธรรมรุ่งเรืองมากชนชาติหนึ่ง ในภูมิภาคนี้ ตามพงศาวดารพม่ากล่าวว่า "มอญ"เป็นชนชาติแรก ที่ตั้งถิ่นฐานอยู่ในพม่า มาเป็นเวลาหลายศตวรรษก่อนคริสตกาล ชาว"มอญ"เป็นพวกที่มีเชื้อสายอยู่ในกลุ่ม"มอญ"-เขมร และบางที อาจจะอพยพมาจากตอนกลาง ของทวีปเอเชีย เข้ามาตั้งอาณาจักรของตน ทางตอนใต้บริเวณลุ่มแม่น้ำสาละวิน และสะโตง ซึ่งบริเวณนี้ ในเอกสารของจีน และอินเดียเรียกว่า "สุวรรณภูมิ" ขณะเ.. ดูเพิ่ม

หลังจากแคว้นสุวรรณโคมคำล่มสลายลงไป ได้เกิดแคว้นใหม่ขึ้นมาแทนที่ ในเวลาต่อมา เรียกว่าแคว้นโยนก อันเป็นต้นเคล้าถิ่นกำเนิด ชาวไทยยวน หรือ ชาวล้านนาในปัจจุบัน ครั้งนั้นมีพระมหากษัตริย์ไทยองค์หนึ่ง ทรงพระนามว่า "พระเจ้าเทวกาล" เป็นใหญ่กว่าไทยทั้งหลาย (ไทเมืองหรือไทใหญ่ ปลายแม่น้ำเอราวดี พม่าเรียกไทยโม) เสวยราชสมบัติ ณ เมืองนครไทยเทศ คือเมืองราชคฤห์มหานคร (ไม่ใช่ราชคฤห์ในอินเดีย) พระนครนั้นสมบูรณ์ด้วยร.. ดูเพิ่ม

แม้หลายคนจะไม่เชื่อในเรื่องของคำสาป เรื่องไสยศาสตร์ มนต์ดำ หรืออภินิหารก็ตาม แต่ก็ต้องสังเกตได้ว่า นับตั้งแต่ที่ตระซ็อกประแอม หรือพระเจ้าแตงหวาน ซึ่งเป็นแค่ทาสปลูกแตง แต่โค่นล้มราชวงศ์ สังหารพระเจ้าชัยวรมันที่ 9 ซึ่งเป็น ศิวะอวตาร ชีวิตของชาวเขมร สภาพไม่ต่างจากตกนรก จนถึงทุกวันนี้ ราวกับเป็นคำสาป แต่หลายคนเชื่อว่า เขมรโดนคำสาปของพระเจ้าสุริยวรมันเข้าไปแล้ว โดยมีคนตั้งข้อสังเกตเอาไว้ดังนี้ 1.พวกเข.. ดูเพิ่ม

ทุ่งกุลาร้องไห้ เป็นที่ราบ ที่มีอาณาเขตกว้างขวางใหญ่ที่สุดในภาคอีสาน มีเนื้อที่ประมาณ 2,107,691 ไร่ มีที่ตั้งติด แม่น้ำมูล และลำน้ำสาขาของแม่น้ำมูล เช่น ห้วยทับทัน (ลำทับทันหรือคลองทับทัน) ห้วยเสียว ลำพลับพลา และบางส่วนที่ติด แม่น้ำชี ครอบคลุมพื้นที่ 13 อำเภอ 5 จังหวัด ได้แก่ อำเภอพยัคฆภูมิพิสัย จังหวัดมหาสารคาม; อำเภอชุมพลบุรีและอำเภอท่าตูม จังหวัดสุรินทร์; อำเภอปทุมรัตต์ อำเภอเกษตรวิสัย อำเภอสุ.. ดูเพิ่ม

อาณาจักรปูรัง-กูเก๋อ (ทิเบต: པུ་ཧྲངས་གུ་གེ་, ไวลี: pu hrangs gu ge; จีน: 普蘭-古格王國) เป็นอาณาจักรเล็กๆ บนเทือกเขาหิมาลัยตะวันตก ซึ่งก่อตั้งและเจริญรุ่งเรืองในศตวรรษที่ 10 ทางตะวันตกของทิเบต เมืองหลวงเดิมอยู่ที่ปูรัง (ทิเบต: སྤུ་ཧྲེང་, Wylie: spu hreng) แต่ถูกย้ายไปที่ โทรลิ่ง ในหุบเขา ซูเลจ ทางตะวันตกเฉียงใต้ของ ภูเขาไกรลาส มันถูกแบ่งออกเป็นอาณาจักรเล็กๆ ประมาณปีคริสตศักราช 1100 โทรลิ่ง ที่ความสูง 1.. ดูเพิ่ม

เมืองอุดรปัญจาล มีท้าวอาทิจจวงศ์ เป็นผู้ครองเมือง มีมเหสีนามว่า จันทาเทวี มีพระโอรส 1 องค์ นามว่า สุธนกุมาร เมื่อสุธนกุมารเจริญวัยได้ศึกษาศิลปศาสตร์จนเชี่ยวชาญ ทิศตะวันตกของเมืองอุดรปัญจาลมีพญานาคชื่อ ชมพูจิตร อาศัยอยู่ในสระใหญ่ และเป็นที่สักการะของชาวเมือง เพราะเชื่อว่าด้วยอำนาจของพญานาคจึงทำให้บ้านเมืองอุดมสมบูรณ์ปราศจากอันตราย เมืองมหาปัญจาล อยู่ทางทิศตะวันตกของเมืองอุดรปัญจาลได้เกิดเภทภัยแห้ง.. ดูเพิ่ม

โคมุข ซึ่งแปลว่า ปากวัว (cow’s mouth) ตามลักษณะเป็นปากถ้ำ ที่แม่น้ำคงคาไหลออกมาจากใต้ธารน้ำแข็ง ที่เห็นเป็นแผ่นสีฟ้าขนาดมหึมาอยู่ข้างหน้า คือธารน้ำแข็งอายุหลายพันปี มีขนาดใหญ่ กินอาณาบริเวณลึกเข้าไปด้านบน หลายตารางกิโลเมตร คัมภีร์โบราณของชาวฮินดูบอกว่า เมื่อพระแม่คงคา ปรากฏออกมาจากโคมุข ก็ไหลวนเวียนติดอยู่ภายในเทือกเขาหิมาลัย หาทางออกไม่ได้ ราชาบากิราติ ต้องมาช่วยหันเหสายน้ำ ให้เดินทางออกมา.. ดูเพิ่ม

พญาคันคาก หรือคางคกยกรบกับแถนผู้มีอำนาจ เป็นตำนานบั้งไฟพญานาค คำบอกเล่าชาวบ้านสองฝั่งโขงเมื่อ 3,000 ปีมาแล้ว ดึกดำบรรพ์กาลเมื่อก่อน ก็เป็นดินเป็นหญ้าเป็นฟ้าเป็นแถน ผีแลคนเที่ยวไปมาหากันบ่ขาด คนกับสัตว์พูดจาปราศรัย ไต่ถามรู้ความกัน เป็นเรื่องปกติธรรมดา บริเวณหุบเขาและทุ่งราบกว้างใหญ่แห่งหนึ่ง มีบ้านเมืองแว่นแคว้นหนึ่งตั้งอยู่ ชื่อว่าเมืองชมพู แวดล้อมด้วยคูน้ำและคันดิน เป็นปราการอยู่กลางทุ่งราบ ที่.. ดูเพิ่ม

พญานาคกับพญาครุฑ ที่ได้ทะเลาะและต่อสู้กัน จนเป็นตำนานอันลือลั่น และศึกษาต่อกันมา จนถึงทุกวันนี้ และต่อไปจนกาลปวสานนั้นเอง โดย เหล่า “พญานาค” ทั้งหลาย ที่มีจำนวนมากมายตั้ง ๑,๐๐๐ ตน (ลูกของนางกัททรุ) และมีอิทธิฤทธิ์มากมายนั้น ได้ต่อสู้กับ “พญาครุฑ” เพื่อครองความเป็นใหญ่เหนือพญาครุฑและมารดา คือนางวินตา ให้ตกเป็นทาสรับใช้ และยังได้แสดงความเหิมเกริม และอหังการ์ ในเผ่าพันธุ์ของต.. ดูเพิ่ม

กาลครั้งหนึ่ง มีนางยักษ์ตนหนึ่งชื่อว่ากินนา อาศัยอยู่ในบ้านหลังใหญ่ใกล้ภูเขา นางกินนายังเป็นสาวไม่มีคู่ นางอยู่ตนเดียวโดดเดี่ยว ทุกเช้า นางกินนาจะเดินท่องเที่ยวไปตามป่าเขา จะกลับมาบ้าน ก็ต่อเมื่อถึงเวลาอาหารเท่านั้น นางมักจะมานั่งเฝ้าดูน้ำไหล ที่ลำธารเสมอ นางชอบดูน้ำวิ่งไหลผ่านไปตามซอกหิน และต้นหญ้า บ่อยครั้งที่นางจะนั่งอยู่ใต้ต้นไทร ที่แผ่กิ่งก้านสาขาออกไปกว้างใหญ่ ที่ให้ร่มเย็นแสนสบาย และเผลอหล.. ดูเพิ่ม

ปราสาทดงเมืองเตย หรือ เมืองศังขปุระนคร ตั้งอยู่ที่บ้านเมืองเตย หมู่ที่ 8 ตำบลสงเปือย อำเภอคำเขื่อนแก้ว จังหวัดยโสธร ห่างจากทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 23 (ถนนแจ้งสนิท) ระยะทาง 7 กิโลเมตร เป็นโบราณสถานที่มีอายุมากกว่า 2,500 ปี-พุทธศตวรรษที่ 22 มีความสูงจากระดับน้ำทะเลปานกลาง 140 เมตร ตำนาน และประวัติศาสตร์บ้านสงเปือย กล่าวถึงดงเมืองเตย ซึ่งตั้งอยู่ในเขตบ้านสงเปือยไว้ว่า ดงเมืองเตยเป็นเมืองเก่าสมัยขอม จะ.. ดูเพิ่ม

จังหวัดนครราชสีมา เมื่อก่อนนั้น จะเป็นเมืองโบราณ ตั้งอยู่ในพื้นที่อำเภอสูงเนิน ห่างจากตัวเมืองในปัจจุบันประมาณ 31 กิโลเมตร เรียกกันว่า "เมืองโคราฆะปุระ" หรือ "โคราช" กับ "เมืองเสมา" นั่นเอง โดยทั้ง 2 เมืองนี้ ก็เคยเจริญรุ่งเรือง มาตั้งแต่ในสมัยขอมแล้ว แต่ต่อมา ก็ได้กลายเป็นเมืองร้าง ตั้งอยู่ที่บริเวณริมลำตะคอง โดยต่อมา ในสมัยกรุงศรีอยุธยานั้น ยุคของสมเด็จพระนารายณ์มหาราช ระหว่างปี พ.ศ.2199-2231 ก.. ดูเพิ่ม

พระพุทธเจ้า ตรัสเทศนาเป็นนิทาน เพื่อสั่งสอนชาวโลกว่า พระองค์และพระศรีอาริยเมตไตรย์ เป็นโอรสท้าวอาทิตย์ กับนางจันเทวี แห่งกรุงพาราณสี ชื่อพระสมุทโคดมและพระโพธิทัต สองกุมารไปศึกษาธรรม ที่เมืองลังกาสิงหล เมื่อเดินทางถึงเกาะแก้วพิสดาร เกิดพายุเรืออับปางลง ผู้คน ถูกสายน้ำพัดพาไป บ้างก็ถูกปลาคาบไปกิน พระสมุทโคดมคร่ำครวญว่า คงเป็นเพราะกรรมในอดีตชาติ ที่เคยล่มเรือพระและชี แล้วจึงอธิษฐานว่า ถ้าจะได้เป็นศา.. ดูเพิ่ม

นานมาแล้ว ณ เมืองเชียงตอง(เก็งตอง) รัฐฉานมีเศรษฐีสามีภรรยาคู่หนึ่ง สามีชื่อ นายลุงติ่งนะ ส่วนภรรยาชื่อนางกั่นทะก่านโหย่ง ทั้งสองแต่งงานกันมาหลายปี จึงมีบุตรชายคนแรกและคนเดียว ชื่อ "ขุนสามลอ" เมื่อเติบใหญ่ กลายเป็นหนุ่มรูปงามที่สาวน้อยสาวใหญ่ พากันหลงรัก ในบรรดาสาวงามเหล่านั้น มีคนหนึ่งชื่อนางอูแปม ที่หมั่นไปมาหาสู่ ปรนนิบัติรับใช้เศรษฐีทั้งสามีภรรยา จนเกิดความพอใจ อยากได้นางมาเป็นคู่ของลูกชาย แต่.. ดูเพิ่ม